دوستان خوب

      این روزها که دنیای مجازی همون حداقل رابطه ها و رفت و آمد ها رو هم  کمرنگ کرده ،جوری که احوالپرسی ها به فرستادن یک استیکر خلاصه شده و تبریک و تسلیت گفتن ها در حد یک پیامک! این روزها که دیگه خبری از مهمونی های آنچنانی و سفره های از این سر تا اون سر اطاق و دور همی های فامیلی و دوستی نیست و آدمها اونقدر سرشون توی لاک خودشونه که گاهی خودشونم از یاد میبرن این روزها که سردی روی رابطه ها سایه انداخته و رفت و آمد فامیلای نزدیک به دید و بازدید عید خلاصه شده باید قدر اون دوستی  که هر روز حالتو میپرسه..نگرانت میشه..شاد میشه با شادیت و غمگین میشه از ناراحتیت..دعا میکنه برای خوب شدن مریضیت و برای برآورده شدن آرزوهات بیشتر از خودت خوشحال میشه..حالتو خوب میکنه .آرومت میکنه..بهت اعتماد به نفس میده..میتونی بهش اعتماد کنی و از اعتمادت پشیمون نشی  رو دونست..

این روزها دوست خوب کم پیدا میشه..اگه ندارید دنبالش بگردید و اگه  دارید قدرشو بدونید با همه توان حفظش کنید که یک دوست به صد جان و دل و تن ارزد...