ما دهه شصتی ها آخرین نسلی هستیم که خارج از دنیای کامپیوتر و تبلت و گوشی هم خاطراتی داریم که گاهی با یادآوریشون دلمون غنج بره...که اگه یه روزی قرار باشه بهمون فرصت انتخاب بدن که بین برگشتن به دنیای بی تکنولوژی کودکی و نوجوانی و موندن تو عصر پر از امکانات امروز یکی رو انتخاب کنیم اونقدر خاطره خوب از اون روزها توی آلبوم ذهنمون داریم که خیلیامون گذشته رو انتخاب کنیم..
حاضریم گوشی ها رو خاموش کنیم و از دنیای مجازی دل ببُریم اگه بشه برگشت تو خونه های درندشت و توی حیاط باصفاشون خاله بازی کرد و قایم موشک و لی لی...اگه بشه دوباره دست دوستان رو گرفت و دوید توی کوچه و هفت سنگ بازی کرد و صدای جیغمون به آسمون برسه...همه جذابیت تلگرام و اینستاگرام رنگ می باخت اگه میشد دوباره پشت میز و نیمکت های چوبی مدرسه نشست و حسنک کجایی و کوکب خانم رو خوند و نقشه سفر خانواده هاشمی رو دنبال کرد...
هیچ بازی اینترنتی جذابیت دویدنهای زنگ تفریح دنبال همدیگه رو نداشت و هیچ اپلیکیشنی مثل سنگ های یه قل دوقل تو جیبهامون لذت بخش و سرگرم کننده نبود...
اگه میشد دوباره برگشت به خونه پدربزرگ و پای سفره مادربزرگ طعم آش محلی رو چشید و سر روی زانوی پدربزرگ به قصه قشنگش گوش سپرد دیگه هیچ صفحه و کانال مجازی جذابیتی نداشت که مونس شبهای ما باشه...
و خدا رو شکر که ما اقلا همین خاطره ها رو داریم همین تجربه های قشنگ رو داشتیم و زندگیمون خالی از خاطره نیست...
کاش میشد جای همه تکنولوژیهای مثلا سرگرم کننده امروز اندکی طعم خوش کودکی گذاشت..
#سمیرا_قیاسی
@noghtekht